Herziening richtlijn Preventie perioperatieve pulmonale complicaties bij niet-pulmonale chirurgie

In 2012 is de richtlijn preventie perioperatieve pulmonale complicaties bij niet-pulmonale chirurgie bij patiënten met een verhoogd risico op pulmonale complicaties geautoriseerd. Doelgroep van de multidisciplinaire evidence-based richtlijn zijn zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg in het perioperatieve traject aan deze patiënten. De richtlijn behandelt inzichten over pulmonale complicaties bij niet-pulmonale chirurgie die een belangrijke oorzaak van morbiditeit en sterfte zijn bij patiënten die een operatie hebben ondergaan. De richtlijn geeft een samenvatting van literatuuronderzoek naar perioperatieve pulmonale complicaties en hoe deze verminderd kunnen worden. De richtlijn richt zich op patiënten voor een electieve ingreep met een verhoogd risico op postoperatieve pulmonale complicaties doch daarbij zijn buiten beschouwing gelaten:
• De behandeling van kinderen
• De behandeling van patiënten met OSA
• De behandeling van cystic fibrosis patiënten
Door een betere perioperatieve behandeling kan het aantal postoperatieve pulmonale complicaties afnemen. De richtlijn geeft aan welke diagnostiek en behandeling hiervoor nodig zijn, bij welke patiëntencategorieën deze diagnostiek en behandeling moeten plaats vinden, welke anesthesiologische en chirurgische technieken de meest gunstige uitkomst geven en doet uitspraken over de organisatie van zorg.
Vanwege de ouderdom van de richtlijn neemt de Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie (NVA) het initiatief genomen om de richtlijn te herzien. De huidige richtlijn geeft aanbevelingen voor de praktijk waarbij vanuit de knelpunten die in de zorg werden ervaren uitgangsvragen zijn geformuleerd chronologisch aan de hand van het operatieve traject:
• Preoperatief (risicofactoren, aanvullende diagnostiek en opname).
• Perioperatieve behandeling (medicatie en fysiotherapie).
• Per- & postoperatief (anesthesietechniek, postoperatieve pijnstilling, chirurgische techniek, type opname en nabeademing).
Met herziening van de richtlijn en de daarin vervatte uitgangsvragen wordt beoogd aanbevelingen te doen gebaseerd op de meest recente wetenschappelijke inzichten ter ondersteuning van de dagelijkse praktijkvoering. Herziening berust op de resultaten van wetenschappelijk onderzoek en aansluitende meningsvorming gericht op het vaststellen van goed medisch handelen. Voor de herziening kan daarbij gedacht worden om aspecten mee te nemen als longprotectieve beademingsstrategieën, het monitoren & antagoneren van neuromusculaire blokkers en ERAS-strategieën. Dit is nieuw ten aanzien van de huidige richtlijn. De richtlijn richt zich alleen op de knelpunten die bij aanvang van het herzieningsproject worden vastgesteld middels een knelpuntenanalyse. Daarbij wordt tevens bekeken of de uitgangsvragen zoals die destijds geformuleerd zijn voldoen. De richtlijn kan worden gebruikt bij het geven van voorlichting aan patiënten en het maken van lokale protocollen.